عفت (عفاف)، حالتی نفسانی (درونی) است که از چیرگی شهوت بر افراد جلوگیری می کند. راغب اصفهانی می نویسد: العفّة حصول حالة للنفس تمنعها عن غلبة الشهوة.» این واژه در قرآن کریم به معنای عفت و خودنگهداری آمده است: وَ أَن یَسْتَعْفِفْنَ خَیرٌ لَّهُنَّ» و یا الذین لا یجدون نکاحا .»، خودنگهداری هم در مورد نُمودهای است مانند آنچه در آیات مذکور آمده، هم در مورد مال حرام یا شبهه ناک مانند: وَ مَن کانَ غنیّا فَلْیَسْتَعْفِفْ؛ آن کس که توانگر است از خوردن مال یتیمی که تحت سرپرستی اوست خودداری ورزد.» حجاب، در لغت به معنای المنع من الوصول، ممانعت از رسیدن به چیزی» است. گفته شده که حُجْب و حجاب هر دو مصدر و به معنای پنهان کردن و منع از داخل شدن است. آیه شریفه وَ مِن بَیْننِا وَ بَیْنِکَ حِجابٌ» شاهد بر این مدعا است. اگر چه در ادبیات عرب و زبان دین (آیات و روایات) برای بحث پوشش ن از واژه ستر» استفاده شده و کمتر به حجاب اشاره شده اما در کتب لغت به واژگان امرأة محجوبة» به معنای زنی که خود را با نوعی پوشش پوشانده است، بر می خوریم. در مجموع می توان گفت حجاب ثمره عفاف درونی است که تظاهر و نُمود بیرونی یافته است و به نوع پوشش در ظهور اجتماعی افراد و در رویارویی با نامحرم گفته می شود.
شعری بسیار زیبا درباره حجاب و عفاف و محجبه های عزیز وطنم ایران زمین
معنای ,حجاب ,عفاف ,پوشش ,وَ ,آیات ,به معنای ,هم در ,لغت به ,و به ,است که
درباره این سایت